مداکرات دوحه و دستاورد های آن
پس از چندین دهه جنگ، ناامنی و اختلاف میان دولت افغانستان، طالبان و آمریکا مذاکرات صلح در دوحه پایتخت قطر آغاز شده است.
در واقع می توان اینگونه بیان کرد این مذاکرات میان آمریکا و طالبان بوده است.
این نشست پس از آن عملی شد که آمریکا و طالبان توافق کردند که نیروهای غربی مستقر در افغانستان تا اوریل ۲۰۲۱ از این کشور خارج شوند. پیش شرط هایی برای تحقق این گفتگو وجود داشت که حکومت افغانستان می بایست زندانیان طالب را آزاد کنند و همچنین این مذاکرات بای با طرف هایی از سوی دولت و جامعه مدنی افغانستان صورت گیرد، از آنطرف خواستار آتش بس ار گروه طالبان شد.
نخستین دور گفتگوها میان هیئت مذاکره کننده طالبان و دولت افغانستان در سپتامبر ۲۰۲۰ در دوحه پایتخت قطر برگزار شد.
با صحبت های طرفین مذاکره و بیانیه های رئیس جمهور افغانستان و شخصیت های خارجی توافق نسبی بوجود آمد که نتیجه آن قطعنامه ای بود که به دو نسخه دری و پشتو به نام “قطعنامه مشترک بین الفغانی صلح” منتشرشد.
طرفین در قطعنامه خواستار کاهش خشونت و ایجاد یک دولت موقت شدند.اکنون چگونه می توان یقین داشت که این مذاکرات به بن بست نرسد، که در این بین عواملی دخیل هستند:
۱)عدم پذیرش حکومت افغانستان از سوی گروه طالبان به عنوان دولت مستقر در افغانستان
۲) دخالت و طرح سیاست گذاری همسو با منافع کشورهای نظیرآمریکا، قطر و عربستان
۳)عدم هماهنگی و اختلاف میان گروه گفتگو کننده با دولت اشرف غنی بر سر تقسیم قدرت.
۴) نداشتن طرح مناسب، جامع و همه شمول از سوی طرفین.
اینها بخشی از عواملی هستند که در روند صلح موانع و چالش هایی ایجاد می نماید.
به نظر می رسد این گفتگوها نقش طالبان در دولت افغانستان و حضور پررنگ آنها در جامعه ای نه چندان دور افغانستان را رقم می زند.